Güney Kore'de Din / Religion in South Korea

Güney Kore'de geleneksel Budist inancı
ile büyük oranda artan Hristiyan nüfusu (Katolik Hristiyanları ve
Protestanlarla birçok mezhep) önemli yer tutmaktadır. İki dine ait
uygulamalar Kore Konfüşyüsçülüğü'nün etkisinde Joseon Hanedanlığı
süresince resmi ideoloji olarak 500 yıl süreyle kalmıştır. Kore
Şamanizm'i de Kore Yarımadası'na özgü bir dindi.

Nüfusa Göre İstatistiklerle Din
Ateizm %46.5
Budizm %22.8
Protestanlık %18.3
Roma Katolik Kilisesi %10.9
Diğer Dinler %0.7
Won Budizm %0.3
Konfüçyüsçülük %0.2
Cheondoizm %0.1
İslamiyet %0.1

English
Religion
in South Korea
Religions in South Korea are dominated by both traditional Buddhist
faith and a large growing Christian population (Composed of Catholic
Christians and Protestants of various denominations). The practice of
both of these faiths has been strongly influenced by the enduring
legacies of Korean Confucianism, which was the official ideology of the
500-year-long Joseon Dynasty, and Korean shamanism, the native religion
of the Korean Peninsula.

Statistics on Religion By Population
No religion (incl. Atheism) 46.5%
Buddhism 2.8%
Protestantism 18.3%
Roman Catholic Church 10.9%
Other religions 0.7%
Won Buddhism 0.3%
Confucianism 0.2%
Cheondoism 0.1%
Islam 0.1%

According to 2005 statistics compiled by the South Korean government,
approximately 46.5% of the South Korean population express no religious
preference.

Of the religious population, 29.3% are Christian (of which 18.3% (on
total) profess to be Protestants and 10.9% to be Catholics), 22.8% are
Buddhist, and the rest adheres to various new religious movements
including Jeungism, Daesunism, Cheondoism, Taoism, Confucianism and Won
Buddhism.

A small minority of Koreans also profess Islam. Large metropolitan areas
had the highest proportions of people belonging to formal religious
groups: 49.9 percent in Seoul, 46.1 percent for Busan, and 45.8 percent
for Daegu. South Korea had the third highest percentage of Christians in
East Asia or Southeast Asia, following the Philippines and East Timor.

Except for the Christian groups, who maintain a fairly clearcut
distinction between believers and nonbelievers, there is some ambiguity
in these statistics. For instance, there is no exact or exclusive
criterion by which Buddhists or Confucianists can be identified.
Although existing in other countries, the lineage of refuge, a
commitment that distinguishes between Buddhists and non-Buddhists has
disintegrated in Korea and is difficult to find because religion is seen
to be hereditary. Many people outside of formal groups have been deeply
influenced by these traditions. Moreover, it is not uncommon for
Koreans to pray at Buddhist temples, participate in Confucian ancestor
rites, and even consult a shaman and sponsor a kut. Furthermore, the
statistics may underrepresent the numbers of people belonging to new
religions. Some sources have given the number of adherents of Ch'ondogyo
as over 1 million.

Given the great diversity of religious expression, the role of religion
in South Korea's social development has been complex. Some traditions
are adhered to as important cultural properties rather than as rites of
worship. Confucianism remains important as a social ethic; its influence
is evident in the immense importance Koreans ascribe to education.
Christianity is identified with modernization and social reform. Many
Christians in contemporary South Korea, such as veteran political
opposition leader Kim Dae Jung, a Catholic, have been outspoken
advocates of human rights and critics of the government.
Christian-sponsored organizations such as the Urban Industrial Mission
promote labor organizations and the union movement. New religions draw
on both traditional beliefs and on Christianity, achieving a baffling
variety and diversity of views. It has been estimated that there were as
many as 5000 new religions in South Korea in the late 1800s, though
many were small and transient phenomena.

BUDİZM
Taozim, toplumdaki bireyden ziyade doğadaki bireye odaklanıyordu ve
Budizm, Üç Krallık Dönemi'nde (M.S. 4.yy ~ 7.yy) Çin'nden Kore'ye
girmiştir. Daoist motifler Koguryeo mezarlarının duvarlarındaki
resimlerde görülmektedir. Budizm, dini ve kültürel etkisiyle Shilla
(M.S. 668-935) ve Koryo (918-1392) dönemlerinde egemendi. Konfüçyüsçülük
de 1. yüzyılın ilk zamanlarında Kore'ye Çin'den gelmiştir; fakat Choson
Hanendanlığı'nın kuruluşuna kadar ikinci sınıf bir din olarak
görülmüştür ve Choson Hanedanlığı'nın ilk kralları tarafından Budizm'in
zulmüyle etkisini yitirmiştir.

Budizm, dini popülasyonun yarısından fazlasının yaşadığı varsayılan
ülkenin doğusundaki Yeongnam ve Gangwon bölgelerinde daha güçlü bir
gelenektir. Kore Budizmi'nde Seon'un da dahil olduğu birkaç farklı tür
okul vardır; ancak Jogye Sınıfı'nın bölümü olan tapınaklar %90 gibi
ezici bir çoğunluğa sahiptir. Birçok Budizm taraftarı Budizm
uygulamalarını Şamanizm'le birleştirmiştir.

Güney Kore'deki Budizme Seon geleneğini kaynaştırıcı bir rolle
gelenekselliğe bağlayan Jogye Sınıfı hakimdir. Bulguksa ve Beomeosa gibi
ülkenin en eski ve ünlü tapınakları, idare merkezi Seoul'deki Jogyesa
olan Jogye Sınıfı tarafından işletilmektedir. Güney Kore'deki diğer
Budist gelenekleri "Taego" ve "Cheontae" soylarını da kapsamaktadır.
Cheontae, Lotus Sutra'ya odaklanmış, Kore'deki T'ien T'ai soyunun modern
dirilişiyken, Taego Seon'un bir şeklidir. Diğer soy Jingak ise
Vajrayana Budizmi'nin bir şeklidir. Taego ve Jingak emirleri rahiplerini
evlenmesine izin verirken; Jogye ve Cheontae emirleri kendini dine
adayıp bekar kalmayı gerektirmektedir. Batı'da henüz bilinmeyen fakat
Güney Kore'de diğer birçok sınıf vardır.

English
BUDDHISM
Taoism, which focuses on the individual in nature rather than the
individual in society, and Buddhism entered Korea from China during the
Three Kingdoms period (fourth to seventh centuries A.D.). Daoist motifs
are seen in the paintings on the walls of Koguryo tombs. Buddhism was
the dominant religious and cultural influence during the Shilla (A.D.
668-935) and Koryo (918-1392) dynasties. Confucianism also was brought
to Korea from China in early centuries, but it occupied a subordinate
position until the establishment of the Choson Dynasty and the
persecution of Buddhism carried out by the early Choson Dynasty kings

Buddhism is stronger in the more traditional east of the country, namely
the Yeongnam and Gangwon regions, where it accounts for more than half
of the religious population. There are a number of different "schools"
in Korean Buddhism, including the Seon; however, the overwhelming
majority (around 90%) of Buddhist temples are part of the Jogye Order.
Many adherents of Buddhism combine Buddhist practice and shamanism.

Buddhism in South Korea is dominated by the Jogye Order, a syncretic
sect traditionally linked to the Seon tradition. Most of the country's
old and famous temples, such as Bulguksa and Beomeosa, are operated by
the Jogye Order, which is headquartered at Jogyesa in central Seoul.
Other Buddhist traditions in South Korea include the "Taego" and
"Cheontae" lineages. Taego is a form of Seon (Zen), while the Choentae
is a modern revival of the T'ien T'ai lineage in Korea, focusing on the
Lotus Sutra. Another lineage, the Jingak, is a form of Vajrayana
Buddhism. Both the Jogye and Cheontae orders require their monastics to
be celibate, while the Taego and Jingak orders allow for married
priests. There are many other small orders in South Korea as yet unknown
in the West.

HRİSTİYANLIK
Roma Katolik misyonerleri Pekin'i ziyaret ettiğinde vaftiz edilen ilk
Koreli'nin dönüşünden on yıl sonra 1794'e kadar Kore'ye gelmediler.
Bununla birlikte Pekin'deki imparatorluk sarayının sakini olan İsa
Derneği misyoneri Matteo Ricci'nin yazıları on yedinci yüzyılda Kore'ye
Çin'den getirilmiştir. Bu da Sirhak bilginleri ya da pratik bilgiler
okulunun bu yazılarla ilgilendiğini göstermektedir. Çevirileri
Konfüçyüsçü ataların törelerini reddettiği için yönetim Hristiyanlığın
yayılışını yasakladı. Bazı Katolikler on dokuzuncu yüzyılın başlarında
idam edildi fakat; anti-Hristiyan kanun tam anlamıyla uygulanabilmiş
değildi. 1860'larla birlikte ülkedeki Roma Katolikleri 17,500
civarındaydı. Binlerce Hristiyan'ın ölümüne sebebiyet veren şiddetli
zulümler 1884'e kadar devam etti.

Protestan misyonlerler Kore'ye 1880'lerde girdi ve Katolik rahiplerle
birlikte olağanüstü sayıda Koreli'yi ikna ettiler. Özellikle Metodist ve
Presbiteryen misyonerler başarılıydı. İnşa ettikleri okullar,
üniversiteler, hastaneler ve yetim yurtlarıyla ülkenin modernleşmesinde
önemli bir rol oynadılar. Japon sömürgecilerin işgaliyle, Hristiyanlar
barış için yapılan savaşta en ön saflarda yer aldılar. Eğitimli
Hristiyanlar tarafından yürütülen bu çabalar Protestanlığın gelişimine
katkıda bulunurken Kore Budizmi'nin durumunu yozlaştırıyor, Hristiyanlık
ile Konfüçyüs değerlerini bağdaştırıyor (sonrakiler dinden daha çok
tamamen sosyal etik olarak değerlendirilmektedir), Kore kilisesinin
üyeleri arasında kendi kendilerini geçindiren ve özerklik teşvikiyle
Hristiyanlığın Kore milliyetçiliğiyle kimlik kazanmasını amaçlıyordu.

Hristiyanların büyük bir çoğunluğu Konfüçyüsçülük etkisinin güneydeki
kadar güçlü olmadığı yerde, yarımadanın kuzey bölümünde yaşadılar.
1948'den önce P'yongyang önemli bir Hristiyan merkeziydi: nüfusunun
altıda biri yaklaşık 300,000 kişi dinini değiştirmişti.

Kuzey'de komünist rejimin kurulmasından sonra Hristiyanların çoğunluğu
Güney Kore'ye kaçmalıydı ya da zulümle karşı karşıya kalmalıydı.

Birçok Güney Kore şehrindeki kilise çanlarının bolluğu dikkat
çekmektedir. Hristiyanlık 18. yüzyılın sonlarına doğru Kore'ye geldi,
1970 ve 1980'lerde hızla arttı ve 1990'larda daha yavaş bir artış
göstererek Budizm taraftarlarının sayısını yakalayıp geçti. Roma
Katolikleri nüfusun yaklaşık % 6'sına sahipken; Presbiteryenler,
Pentakostalistler ve Metodistlerin dahil olduğu Protestan kiliseleri % 8
artmıştır. Hristiyanlar özellikle ülkenin batısındaki Seoul, Gyeonggi
ve Honam bölgelerinde güçlüdürler. Seoul, dünyanın en büyük tek kilisesi
olan Yoido Hakikat İncil Kilisesi'ne ev sahipliği yapmaktadır.

Güney Kore'deki Hristiyanlık inancı Roma Katolikleri, Prestbiteryenler,
Metodistler ve Baptistler olmak üzere dört mezhebin etkisi altındadır.

Geleneksel barış kiliseleri yarımadada faaliyet gösterecek şekilde artış
gösteremediler. Quakerizm (Dostların Dini Derneği), Ham Seok-heon'un
liderliği sayesinde 20. yüzyılın sonlarında kısa bir süre için ilgi
çekmeyi başardı. Bununla birlikte Ham'ın ölümünün ardından Quaker'e olan
ilginin azaldığı düşünülmektedir ve şu anda Quaker toplantıları ülke
çapında yapılmaktadır. Üniteryanizm'in de durumu benzerdir.

Jeondong Katolik Kilisesi / Jeongdong Catholic Church

ŞAMANİZM
Koreliler, diğer Doğu Asyalılar gibi dini bağlılıklarında geleneksel
olarak kişiye özgülükten çok seçmeci olmuşlardır. Dini bakış açıları tek
bir kişiye göre düzenlenmedi, ancak kişiye özel inanç yerel inançla
birleşerek Kore'de yer buldu. Aslında tek tanrılı olan Kore şamanizminde
tek Yaratan-Tanrı (Korece'deki "Hwan-in", daha sonraları Haneul-nim,
하늘님/하느님, veya Haneu-nim, 하나님 olmak üzere, Koreli Katolikler ve
Protestanlar tarafından değişik şekillerde kullanıldı), inanışa göre
dünyada oturan ruhlar, muhtemelen Kore dini hayatının en eski şekli
olarak tarih öncesi zamanlara dayanmaktadır. Tam olarak örgütlenmemiş
olsalar da oldukça fazla olan tapınaklarda tanrılar, ruhlar ve
hayaletler ile çeşitli türlerde cennetin farklı bölgelerindeki dağ
ruhlarını (sansin) yöneten "tanrı generaller" vardır . Bu tapınak,
ağaçlarda yaşayan tanrıları, kutsal mağaraları ve taş yığınlarının yanı
sıra ev halkını ve köyleri koruyan tanrılar, zararlı cinler ve acı
çekerek trajik bir biçimde son bulmuş insanların ruhlarını da
kapsamaktadır. Bu ruhlar adı geçen güçleri etkilemeye ya da yaşayan
erkek ve kadının geleceklerini etkilemektedir.

Koreli şamanlar, Sibirya, Moğolistan ve Mançurya'daki şamanlarla birçok
yönden benzerlik göstermektedir. Ayrıca Yuta'nın Japonya'da Okinawa
bölgesindeki Ryukyu Adaları'nda bulunduğu konusunda hemfikirdirler. Aynı
zamanda Jeju Adası da şamanizmin bir merkezidir.

Birçoğu bayan olan şamanlar, ruh dünyasında yardım isteyen kişilerin
sempatisini kazanmıştır. Bayan şamanlar (mudang), müşterilerine iyi bir
gelecek edinmelerini sağlamak, dualarla kötü ruhları def etmek ya da
yerel veya köy tanrılarının gönlünü almak için kuta sahip olur veya
ibadet ederler. Böyle ibadetler ayrıca ölü kişinin ruhunun cennete
gitmesine rehberlik etmektedir.

Çoğunlukla bir bayan son derece isteksiz şekilde bir şaman olmaktadır.
Şiddetli bir fiziksel ya da ruhsal hastalık geçirdikten sonra bir ruh
tarafından hükmediliyor. Bu hüküm, söylentilere göre sadece bir kuta
yapılan gösteri yoluyla tedavi edilmektedir. Eskiden bir şamanın sabit
bir işi vardı ve çoğunlukla iyi bir yaşam hazırlardı.

Birçok bilgin Kore şamanizmini ruhların insan yaşamının sonunu
etkilediği için dinden ziyade bir tedavi gözüyle bakmaktadır. Ruhlara
inanan sıradan insanlar için kurtuluş veya manevi ve ruhsal mükemmellik
düşüncesi yoktur. Şaman, ihtiyaç duyulduğu zaman müşterilerin danıştığı
bir profesyoneldir. Geleneksel olarak şamanlar düşük bir sosyal sınıfa
mensuptular ve ch'ommin sınıfının bir üyesiydiler. Bu ayrım modern
zamanlara kadar devam etti.

Animist inancının, balıkçı köylerinin kültüründe ve esas olarak kırsal
toplumlarda temelinin atıldığı konusunda bir bağlantı vardır. Şamanlar
özellikle stresli şehir yaşamında düzen kurmaya çalışan kırsal kesimden
yeni göç etmiş insanları da tedavi etmektedir. Yönetim, şamanizmi batıl
bir inanç olduğu için engellemiş ve uzun yıllardır sürekliliğini Kore
yaşamında minimize etmiştir. Yine de artan milliyetçilik ve kültürel
özgüven ortamında, danslar, şarkılar ve büyüler, kutun tanındığını ve
Kore kültüründe önemli bir yüzü olduğunu göstermektedir. 1970'lerin
başında dinsel törenler önceleri yabancı görüşe izin vermezken yeniden
ortaya çıktı ve arada sırada Batılı bir hotel müdürünün veya diğer bir
yöneticinin Seoul'de yeni bir şube açılışında şamanizmde kötü ruhları
kovma töreni boyunca hazır bulunduğu görülmüştür.

1980'lerin sonunda şamanizmin geleceği belirsizdi. Takipçileri
gelecekteki amaçlarının muhtemelen psikiyatrik bir uğraş haline
geleceğine inanıyordu ve devlet destekleri sayesinde ruhsal tedavi
olanağıyla genişliyordu. Sosyal, ekonomik ve politik koşullar göz önünde
bulundurulduğunda şamanların gelecekte çok sayıda müşteriye sahip
olacağı izlenimi hakimdi.

Diğer geleneklerden farklı olarak şamanizmin kendisinde belirgin bir
inanç yoktu. Yüzyıllar boyunca Kore Budizmi'yle birlikte anıldı.
Şamanizmle meşgul olanlar ya da takip edenlerin birçoğu aynı zamanda
Budistti; ancak her Budist, şamanizmi takip etmiyordu.

Bugün Güney Kore'de genelde rağbette olmamasına rağmen, şamanizm
uygulamaları halen yaygındır. Güney Kore'deki şamanların en büyük
derneği üyelerinin 100,000'den fazla olduğunu iddia etmektedir. Jeju
Adası'ndan uzakta, pratisyenlerin tamamı bayandır. Şamanizm töreleri,
gut olarak bilinir ve bölgeden bölgeye farklılık göstermektedir.

English
SHAMANISM
Koreans, like other East Asians, have traditionally been eclectic rather
than exclusive in their religious commitments. Their religious outlook
has not been conditioned by a single, exclusive faith but by a
combination of indigenous beliefs and creeds imported into Korea. While
Korean shamanism is essentially monotheistic, with a belief in a single
Creator-God ("Hwan-in" in Korean, later also Haneul-nim, 하늘님/하느님, or
Haneu-nim, 하나님, which are versions used by Korean Catholics and
Protestants, respectively), belief in a world inhabited by spirits is
probably the oldest form of Korean religious life, dating back to
prehistoric times. There is a rather unorganized pantheon of literally
millions of deities, spirits, and ghosts, ranging from the "god
generals" who rule the different quarters of heaven to mountain spirits
(sansin). This pantheon also includes deities who inhabit trees, sacred
caves, and piles of stones, as well as earth spirits, the tutelary
deities of households and villages, mischievous goblins, and the ghosts
of persons who in many cases met violent or tragic ends. These spirits
are said to have the power to influence or to change the fortunes of
living men and women.

Korean shamans are similar in many ways to those found in Siberia,
Mongolia, and Manchuria. They also resemble the yuta found on the Ryukyu
Islands, in Okinawa Prefecture, Japan. Cheju Island is also a center of
shamanism.

Shamans, most of whom are women, are enlisted by those who want the help
of the spirit world. Female shamans (mudang) hold kut, or services, in
order to gain good fortune for clients, cure illnesses by exorcising
evil spirits, or propitiate local or village gods. Such services are
also held to guide the spirit of a deceased person to heaven.

Often a woman will become a shaman very reluctantly—after experiencing a
severe physical or mental illness that indicates "possession" by a
spirit. Such possession allegedly can be cured only through performance
of a kut. Once a shaman is established in her profession, she usually
can make a good living.

Many scholars regard Korean shamanism as less a religion than a
"medicine" in which the spirits are manipulated in order to achieve
human ends. There is no notion of salvation or moral and spiritual
perfection, at least for the ordinary believers in spirits. The shaman
is a professional who is consulted by clients whenever the need is felt.
Traditionally, shamans had low social status and were members of the
ch'ommin class. This discrimination has continued into modern times.

Animistic beliefs are strongly associated with the culture of fishing
villages and are primarily a phenomenon found in rural communities.
Shamans also treat the ills of city people, however, especially recent
migrants from the countryside who find adjustment to an impersonal urban
life stressful. The government has discouraged belief in shamanism as
superstition and for many years minimized its persistence in Korean
life. Yet in a climate of growing nationalism and cultural
self-confidence, the dances, songs, and incantations that compose the
kut have come to be recognized as an important aspect of Korean culture.
Beginning in the 1970s, rituals that formerly had been kept out of
foreign view began to resurface, and occasionally a Western hotel
manager or other executive could even be seen attending a shamanistic
exorcism ritual in the course of opening a new branch in Seoul. Some of
these aspects of kut have been designated valuable cultural properties
that should be preserved and passed on to future generations.

The future of shamanism itself was uncertain in the late 1980s.
Observers believed that many of its functions in the future probably
will be performed by the psychiatric profession as the government
expands mental health treatment facilities. Given the uncertainty of
social, economic, and political conditions, however, it appears certain
that shamans will find large numbers of clients for some time to come.

Unlike the other traditions here, shamanism does not have a clear creed
of its own. Over the centuries, it has become closely associated with
Korean Buddhism. Most of those who engage in or follow shamanism are
also Buddhists; however, not all Buddhists follow shamanism.

Although generally considered unfashionable in South Korea today,
shamanic practices remain widespread. The largest association of shamans
in South Korea claims more than 100,000 members. Away from Jeju Island,
these practitioners are almost entirely female. The shamanic rites,
known as gut, vary from region to region.

KONFÜÇYÜSÇÜLÜK
Modern Güney Koreliler'in sadece % 0.2'si "Konfüçyüsçülüğü" kendi
dinleri olarak kabullenmektedir. Bununla birlikte Konfüçyüsçülüğün
ahlaki düşüncesi diğer dini uygulamalarda ve Kore kültürünün genelinde
sık rastlanmakta ve yaygın olarak bulunmaktadır.

Konfüçyüs törenleri yılın değişik zamanlarında halen uygulanmaktadır. En
belirgin olanı Seoul'deki Konfüçyüs'ün Tapınağı'nda her yıl
gerçekleştirilmektedir. Örneğin klan kurucularının onuruna ülkenin
başından sonuna kadar bulunan sayısız tapınaklarda törenler
yapılmaktadır.

English
CONFUCIANISM
Only 0.2% of contemporary South Koreans give "Confucianism" as their
religion. However, the influence of Confucian ethical thought on other
religious practices, and on Korean culture in general, remains
ubiquitous and pervasive.

Confucian rituals are still practiced at various times of the year. The
most prominent of these are the annual rites held at the Shrine of
Confucius in Seoul. Other rites, for instance those in honor of clan
founders, are held at the numerous shrines found throughout the country.

YENİ DİNLER
Joseon Hanedanlığı'nın yıkılışı ve ardından Japon işgali birkaç yeni
dinin oluşumunu tetikledi. Bunlar tipik olarak Batı, Doğu ve yerli
geleneklerin birleşimiyle oluştu. En göze çarpanı olan Cheondogyo, bir
milyondan fazla üyesiyle 20. yüzyılın başlarında doruk noktasında
olduğunu iddia etmekteydi. Bugün Cheondogyo'ya inananlar Güney Kore
nüfusunun % 0.1'lik diliminden daha az bir kısmını oluşturmaktadır.
Wonbulgyo ya da Won Budizm, Taejonggyeo ve Jeung San Do diğer benzer
dinlerin içine dahil olmaktadır.

Cheondogyo (Kutsal Yol Okulu), genellikle Kore'nin "yeni dinler"inin
ilki olarak kabul edilen önemli bir dini gelenektir. Neo-Konfüçyüsçülük,
Budizm, Şamanizm, Taoizm ve Katolikliğin etkisiyle oluşmuş sentez bir
dindir. Cheondogyo, kendisini tüm dünyaya vaaz vermesini söylediği
Tanrı'yla gizemli bir şekilde karşılaştığı iddia edilen ve yangban
(aristokrat) geçmişine sahip bir adam, Choe Je-u tarafından kurulan
Donghak (Doğu İlimi) Akımı'yla doğmuştur. Choe, 1863'te kâfir olarak
görülerek 1863 yılında idam edilmiştir, fakat ölmeden önce birkaç yandaş
edinmiş ve düşüncelerinin yazıya geçirilmesini istemiştir. Donghak,
Kore'nin özellikle Jeolla bölgesindeki köylerinde fakir insanlar
arasında yayılmış ve 1894'te kraliyet yönetimine karşı ayaklanma
çıkmasına sebebiyet vermiştir. Donghak Akımı'nın bazı yandaşları
kendilerini Cheondogyo (Kutsal Yolun Öğretileri) olarak adlandırmış ve
diğerlerinin karşı çıkmasına rağmen 1910'daki Japon işgalini
desteklemişlerdir. Bu grup, bazı Konfüçyüsçüler ve Hristiyanlar ile
birlikte Kore milliyetçilik akımının gelişmesinde büyük bir rol
oynamışlardır. 1920'lerde Cheondogyo, sömürgecilik döneminde Kore'nin
büyük aydın gazetelerinden biri olan Kaebyok (Yaratılış) gazetesine
sponsor olmuştur.

Cheondogyo'nun temel inançları insanoğlunun eşitliğini savunuyordu. Her
bir kişiye saygıyla davranılmalıdır; çünkü herkes "tanrılığı izlerini
taşır"; "insanlıkta kutsallık" vardır. Bunun yanında, erkek ve kadın
içtenlikle birbirlerinin dostluğunu ilerletmeye çalışmalıdır. Böylece
tanrılığı meydana getirmiş ve hayatlarında bunu ifade etmiş
olacaklardır. Kişinin mükemmelliği, dini bir adet veya kural değil;
kurtuluşa giden bir yoldur. Choe ve yandaşları, sosyal düzeni yıkıp
radikal bir eşitlikçilik kurmaya kalkışmamalarına rağmen Cheondogyo'nun
özellikle bilginler ve yüksek kademeli memurlar vasıtasıyla fakir halka
güç sayesinde başarının elde edileceğinin anlatılması sonucu oluşan
devrimci potansiyel bu temel düşüncelerle açıkça görülmekteydi.
Cheondogyo'nun Kore'de demoktratik gelişimin ve anti-otoriter görüşünün
önemli bir role sahip olduğuna inanılmasının bir sebebi vardı. 1970 ve
1980'lerde Cheondogyo'nun atası olan Donghak Akımı birçok Koreli
entellektüel arasında yeniden ilgi odağı olmuştu.

Cheondogyo'dan ayrı olarak, temel inancında ilk Kore krallığı
Gojoseon'un efsanevi kurucusu Dangun'a ibadet etmek olan Taejonggyo gibi
yeni büyük dinler doğmuştu. Yirminci yüzyılın başında kurulan
Jeungsando, Dünya'nın ikliminin değişmesi ve diğer felaketlerin
yaşanması gibi evrensel sebeplerin dünya uygarlıklarının yakın bir
zamanda sona ereceği ve yaşanacak afette bu dine inananların hayatta
kalarak sonraki dünyada cenneti yaratacakları şeklinde esrarengiz
eylemlerin olduğunu belirtiyordu. Kendi içinde rakip bölümlere ayrılarak
yaklaşımını epeyce modernleştirmiş ve Koreli olmayan taraftarları da
kabul ederek son halini almıştır. Wonbulgyo (Won Budizm), geleneksel
Budist öğretisini sosyal reform ve canlanma gibi güncel meselelerle
birleştirme girişiminde bulunmuştur. Güney Chungcheong Eyaleti,
Gyeryong-san (Horoz-Ejderha Dağı, Kore'nin en önemli kutsal alanlarından
birisi) çevresinde ortaya çıkan birkaç küçük mezhep, aslında on
sekizinci yüzyılda (ya da daha önce) yeni hanedanlığın gelecekteki
kurulacağı yerin burası olacağının önceden haber verildiğine
inanılmaktadır.

Birkaç yeni din Hristiyanlık'tan ilham almaktadır. Cheondogwan ya da
Protestan Kilisesi, Pak T'ae-son tarafından kurulmuştur. Pak önceden bir
Presbiteryen iken, kendisinin eşsiz manevi güce sahip olduğunu iddia
edince kiliseyle görüş ayrılığına düşerek 1950'lerde kovulmuştur. 1972
yılında 700,000 kadar yandaşıyla birkaç "Hristiyan Kasabası" inşa ederek
büyük bir kilise ağı kurmayı başarmış ve farklı endüstriyel girişimleri
yönetmiştir.

Denizaşırı protestanlık nedeniyle "Dünya Hristiyanlığı'nın
Birleştirilmesi için Kutsal Ruh Derneği" ya da "Birleşme Kilisesi", 1954
yılında Hristiyan bir geçmişe sahip Aziz Sun Myong Moon (Mun
Seon-myeong) tarafından kurularak en meşhur yeni Kore dini olmuştur.
1970'lerdeki hızlı gelişimi süresince Birleşme Kilisesi, Güney Kore ve
Japonya'da birkaç yüzbin üyeye ve asıl önemli sayıya (abartıldığı
düşünülse de) Kuzey Amerika ve Batı Avrupa'da ulaşmıştır. Moon,
kendisinin Mesih, İsa'nın İkinci Geliş'i ve İsa'nın bitirilmemiş
görevini yerine getireceğini söylemiştir. Pak'ın Protestan Kilisesi gibi
Birleşme Kilisesi de yüksek derecede otoriter olmuş ve kilise
üyelerinden mutlak itaat etmelerini istemiştir. 1988'de Moon Seoul'de
yapılan Kutsama Töreni'nde iki ulus arasındaki birliğin gelişmesine
kısmen yardımcı olmak için 2,500 Koreli ve Japon üyeleriyle bir araya
gelmiştir. A 2000 töreni Kuzey Kore'de çiftleri de kapsamaktaydı. Ayrıca
Pak gibi Moon da kilisenin servetini ekonomik gelişime bağladı. Güney
Kore'deki fabrikalar ile yabancı üretim silahlar ve ginseng ve deniz
ürünleri, sanatsal biblolar ve diğer maddeleri işledi. Moon'un iş gücü
uzun saatler çalıştı ve kilisenin sandıklarına yarar sağlamak için düşük
maaş verdi. 1999'da Moon, Güney ile Kuzey Kore ve ayrıca Çin'de iş
yapan Kuzey'in tek otomobil üreticisi Pyeonghwa Motors'u kurdu.

Moon 1963'te dünyayı dolaşıp Kore kültürüne dikkat çekmek ve bilhassa
Güney Kore'nin iyi niyet elçileri olması için Küçük Melekler dans
grubunu kurdu. Keskin antikomünist, Moon yurt içinde ve dışında
genellikle yararlı olmayan gazeteler (Seoul'de Segye Ilbo, Tokyo'da
Sekai Nippo ve Birleşik Devletler'in başkentinde de Washington Times)
çıkararak herkesin görüşünü değiştirmeye çalışmıştır. 1970 ve 1980'lerde
sık sık Güney Kore'de düzenlenen Bilimler Birliği Uluslararası
Konferansı'na davet edildi. 1983'te Amerikan kilisesi üyeleri Sovyetler
Birliği'nin Kore Havayolları'na ait 007 numaralı uçuşunu gerçekleştiren
uçağını düşürmesini protesto ettiler. Bundan ayrı olarak kilise
kaynağının önemli bir kısmını Kore'nin yeniden birleşmesine destek
vermek için kullandı. Moon aynı zamanda teklif edilen Japonya Kore
Tüneli'nin savnucusuydu. 1980'lerle Güney Kore'de Birleşme Kilisesi,
skandallarıyla ve Moon'un net bir şekilde belli olan "ülke içinde ülke"
kurma arzusu uzmanlar tarafından şüpheli olarak görülmeye başlandı. O
zamandan beri nüfuzu ve kilisesi güç kaybetmeye devam etti ve 2000'lerde
durgun bir hal aldı. Moon'un çocukları ve yandaşları kurucusunun
ölümünü hazırladı. 2003'te Kore Birleşme Kilisesi üyeleri "Tanrı, Barış,
Birleşme ve Vatan için Parti" adında bir oluşumla Güney Kore'de
politikaya atıldı. Açılış töreni bildirisinde yeni partinin halkın Tanrı
ve barış hakkında eğitilmesi vasıtasıyla Güney ve Kuzey Kore'nin
birleşmesine odaklanacağı ifade edildi. Bir kilise görevlisinin
söylediğine göre benzer politik partilerin Japonya'da ve Birleşik
Devletler'de faaliyete geçeceğini söyledi.

English
NEW
RELIGIONS
The fall of the Joseon Dynasty and the coming of the Japanese occupation
spurred the formation of several new faiths. These typically drew on a
combination of Western, Eastern, and autochthonous traditions. The most
prominent is Cheondogyo, which claimed more than a million members at
its height in the early 20th century. Today Cheondogyo believers make up
less than 0.1% of the South Korean population. Other similar religions
include Wonbulgyo or Won Buddhism, Taejonggyo and Jeung San Do.

Cheondogyo (Way of Heaven School), generally regarded as the first of
Korea's "new religions," is another important religious tradition. It is
a synthesis of Neo-Confucian, Buddhist, Shamanist, Daoist, and Catholic
influences. Cheondogyo grew out of the Donghak (Eastern Learning)
Movement established by Choe Je-u , a man of yangban (aristocratic)
background who claimed to have experienced a mystic encounter with God,
who told him to preach to all the world. Choe was executed by the
government as a heretic in 1863, but not before he had acquired a number
of followers and had committed his ideas to writing. Donghak spread
among the poor people of Korea's villages, especially in the Jeolla
region, and was the cause of a revolt against the royal government in
1894. While some members of the Donghak Movement – renamed Cheondogyo
(Teachings of the Heavenly Way) – supported the Japanese annexation in
1910, others opposed it. This group played a major role, along with
Christians and some Confucians, in the Korean nationalist movement. In
the 1920s, Cheondogyo sponsored Kaebyok (Creation), one of Korea's major
intellectual journals during the colonial period (see The Media, ch.
4).

Cheondogyo's basic beliefs include the essential equality of all human
beings. Each person must be treated with respect because all persons
"contain divinity;" there is "Heaven in Humanity." Moreover, men and
women must sincerely cultivate themselves in order to bring forth and
express this divinity in their lives. Self-perfection, not ritual and
ceremony, is the way to salvation. Although Choe and his followers did
not attempt to overthrow the social order and establish a radical
egalitarianism, the revolutionary potential of Cheondogyo is evident in
these basic ideas, which appealed especially to poor people who were
told that they, along with scholars and high officials, could achieve
salvation through effort. There is reason to believe that Cheondogyo had
an important role in the development of democratic and
anti-authoritarian thought in Korea. In the 1970s and 1980s,
Cheondogyo's antecedent, the Donghak Movement, received renewed interest
among many Korean intellectuals.

Apart from Cheondogyo, major new religions included Taejonggyo, which
has as its central creed the worship of Dangun, legendary founder of
Gojoseon, thought of as the first proto-Korean kingdom. Jeungsando,
founded in the early twentieth century, emphasizes magical practices,
the soon-coming end of world civilization as we know it due to
cosmic-caused changes in the Earth's climate and other disasters, and
the subsequent creation of a paradise on earth by its followers, who
will survive the cataclysm. It is divided into several competing
branches, at least one of which has notably modernized its approach and
has recruited some non-Korean adherents. Wonbulgyo (Won Buddhism),
attempts to combine traditional Buddhist doctrine with a modern concern
for social reform and revitalization. There are also a number of small
sects, which have sprung up around Gyeryong-san (Rooster-Dragon
Mountain, always one of Korea's most-sacred areas) in South Chungcheong
Province, the supposed future site of the founding of a new dynasty
originally prophesied in the eighteenth century (or before).

Several new religions derive their inspiration from Christianity. The
Cheondogwan, or Evangelical Church, was founded by Pak T'ae-son. Pak
originally was a Presbyterian, but was expelled from the church for
heresy in the 1950s after claiming for himself unique spiritual power.
By 1972 his followers numbered as many as 700,000 people, and he built
several "Christian towns," established a large church network, and
managed several industrial enterprises.

Because of its overseas evangelism, the Holy Spirit Association for the
Unification of World Christianity, or Unification Church (Tongilgyo),
founded in 1954 by Reverend Sun Myong Moon (Mun Seon-myeong), also from a
Christian background, is the most famous new Korean religion. During
its period of rapid expansion during the 1970s, the Unification Church
had several hundred thousand members in South Korea and Japan and a
substantial (although generally overestimated) number of members in
North America and Western Europe. Moon has said that he is the Messiah
and the Second Coming of Christ and is fulfilling Jesus' unfinished
mission. Like Pak's Evangelical Church, the Unification Church has been
highly authoritarian, demanding absolute obedience from church members.
In 1988, Moon matched 2,500 Korean members with Japanese members for a
Blessing ceremony held in Seoul, partly in order to promote unity
between the two nations. A 2000 ceremony included couples in North
Korea. Also like Pak, Moon has coupled the church's fortunes to economic
expansion. Factories in South Korea and abroad manufacture arms and
process ginseng and seafood, artistic bric-a-brac, and other items.
Moon's labor force has worked long hours and been paid minimal wages in
order to channel profits into church coffers. In 1999 Moon founded
Pyeonghwa Motors, which does business in both South and North Korea, as
well as in China, and is the North’s only automobile manufacturer.

In 1963 Moon founded the Little Angels dance troupe which tours the
world to attract positive attention to Korean culture and in particular
to act as goodwill ambassadors for South Korea. Virulently
anticommunist, Moon has sought to influence public opinion at home and
abroad by establishing generally unprofitable newspapers such as the
Segye Ilbo in Seoul, the Sekai Nippo in Tokyo, and the Washington Times
in the United States capital. In the 1970s and 1980s he invited
academics to lavish international conferences, often held in South
Korea. In 1983 some American church members joined a public protest
against the Soviet Union over its shooting down of Korean Airlines
Flight 007. Apart from that, the church has used its substantial
resources to support work towards Korean reunification. Moon is also an
advocate of the proposed Japan Korea Tunnel. In South Korea, by the
1980s the Unification Church was viewed with suspicion by the
authorities because of its scandals and Moon's evident desire to create a
"state within a state." His influence and that of his church has
continued to decline since that time, and seems stagnant in the 2000s,
as the elderly Moon's children and followers prepare for the founder's
death. In 2003, Korean Unification Church members started a political
party in South Korea. It was named "The Party for God, Peace,
Unification, and Home." In an inauguration declaration, the new party
said it would focus on preparing for the reunification of the South and
North Korea by educating the public about God and peace. A church
official said that similar political parties would be started in Japan
and the United States.

İslamiyet
Güney ve Güneydoğu Asya'dan göçmen işçiler haricinde Kore Savaşı boyunca
gelenlerin ve onların torunlarının ikna ettiği Güney Kore'deki
Müslümanlar'ın sayısının, yaklaşık 40,000 olduğu tahmin edilmektedir.
Seoul'ün Itaewon bölgesindeki Seoul Merkez Cami en büyük cami olma
özelliğini korumakla beraber daha küçük camiler ülkenin büyük
şehirlerinin çoğunda bulunabilmektedir.

Doğuştan Koreli Müslümanlar'a ek olarak özellikle Bangladeş ve Pakistan
gibi ülkelerden gelen 100,000 yabancı işçi vardır.

Musevilik
Güney Kore'de Musevilik'in varlığı fiili olarak 1950'de Kore Savaşı'nın
patlak vermesiyle başlamıştır. O dönemde büyük bir Musevi asker grubu
Haham Chaim Potok ile beraber Kore yarımadasına gelmişti. Bugün Musevi
toplumu çok küçük ve sınırlı olarak Seoulün metropol bölgesinde
yaşamaktadır. Musevilik'e inanan çok az sayıda Koreli vardır.

Hinduizm
Ortodoks Hinduizmi Güney Kore'deki çok küçük Hintli topluluk tarafından
uygulanmaktadır. Bununla birlikte Yoga ve Vedanta düşüncesi gibi Hindu
gelenekleri genç Güney Koreliler arasında ilgi çekmektedir.

English
OTHER
RELIGIONS
Islam
The number of Muslims in South Korea is estimated at about 40,000 mainly
consisting of people who converted during the Korean War and their
descendents and not including migrant workers from South and Southeast
Asia. The largest mosque is the Seoul Central Mosque in the Itaewon
district of Seoul; smaller mosques can be found in most of the country's
major cities.
In addition to native Korean Muslims, there are some 100,000 foreign
workers from Muslim countries, particularly Bangladesh and Pakistan.

Judaism
The Jewish presence in South Korea effectively began with the outbreak
of the Korean War in 1950. At this time a large number of Jewish
soldiers, including the chaplain Chaim Potok, came to the Korean
peninsula. Today the Jewish community is very small and limited to the
Seoul metropolitan area. There have been very few Korean converts to
Judaism.

Hinduism
Orthodox Hinduism is practiced only by South Korea's tiny Indian
community. However, Hindu traditions such as yoga and Vedantic thought
have attracted interest among younger South Koreans.